Name: Destrukcja
Released: 2016-09-02

Odnoszący sukcesy bankier inwestycyjny Davis (Jake Gyllenhaal) próbuje uporać się ze śmiercią żony, którą stracił w wyniku tragicznego wypadku samochodowego. Nie pomaga mu w tym presja, którą wywiera teść (Chris Cooper), mimo to Davis stara się, by życie wróciło do normalnego biegu. Któregoś dnia Davis wysyła skargę na niedziałający automat z napojami i słodyczami, jaki możemy spotkać na każdym rogu. Tak zaczyna się korespondencja między nim a pracującą w firmie zajmującej się automatami Karen (Naomi Watts). Korespondencja, która coraz częściej zawiera wątki osobiste, wkrótce tworzy między nimi głęboką osobistą więź. Z pomocą Karen i jej piętnastoletniego syna (Judah Lewis), Davis zaczyna odzyskiwać równowagę wewnętrzną, stopniowo wydostając się z bezbrzeżnej otchłani rozpaczy.

TWÓRCY FILMU:

Reżyseria: Jean-Marc Vallée

Scenariusz: Bryan Sipe

Zdjęcia: Yves Bélanger

Produkcja: John Malkovich, Lianne Halfon, Sidney Kimmel, Thad Luckinbill

Producent wykonawczy: Helen Estabrook, Carla Hacken, Jason Reitman, Molly Smith

Za reżyserię filmu odpowiada Jean-Marc Vallée, twórca znakomicie przyjętych przez krytykę i publiczność filmów „Witaj w klubie” i „Dzika droga”
Scenariusz filmu napisał młody twórca – Bryan Sipe, ale scenariusz tak naprawdę napisało życie. – Próbowałem odnaleźć się w innych gatunkach, tworzyłem zupełnie inne postacie, inne historie, aż w końcu nie wiedziałem jak pracować. I zrezygnowałem. To z tej rezygnacji narodził się Davis. Ktoś, kto nie umiał się odnaleźć w rzeczywistości – wspomina Sipe. To właśnie twórcza niemoc ulepiła tę postać. Po stracie żony Davisowi wydaje się, że nic nie ma sensu. Staje się zuchwały, niepokorny, ale i brutalnie szczery. Dlatego niszczy wszystko, co staje na jego drodze, łącznie z przedmiotami. Niszczenie ma mu przynieść (podświadome) przebudzenie. To zresztą również łączy tę postać z życiem Sipe’a, który jako nastolatek pracował przy rozbiórkach domów. – Nagle chcesz porzucić wszystko, bo życie wydaje ci się pozbawione sensu. Tak jest zresztą ze wszystkim w życiu, przede wszystkim z emocjami. Aby coś docenić, musisz to stracić. Aby coś scalić, najpierw trzeba to zniszczyć
- Między Jakiem Gyllenhaalem i Naomi Watts unosi się jakaś naturalna chemia, są jak dzieci, które się ze sobą bawią – opowiada Jean-Marc Vallée – Ich praca na planie była czymś naturalnym, każda scena, każdy gest wychodziły same z siebie. Ich zaangażowanie w postaci i w sam materiał filmowy jest wielkim darem dla tego filmu. Rola Davisa jest bardzo trudna, oparta na niuansach. Bo jak tak naprawdę zagrać kogoś, kto udaje, że na niczym mu nie zależy? To wymaga wielkiej subtelności i wielkiego talentu od aktora. A Jake to aktor, który nie boi się prób, nie boi się błądzić, nie boi się pomyłki. Nie ma nic, czego nie spróbowałby na planie „Destrukcji”. Patrzyłem na niego z nieukrywanym podziwem – wspomina reżyser
Rola Gyllenhaala była wielką inspiracją dla młodego aktora, Judah Lewisa, który rolą w „Destrukcji” debiutuje na wielkim ekranie. Ich wspólne sceny wypełnia coś bardzo nieoczywistego, jakaś mieszanka surowości i emocji. – Pracować z kimś takim, jak Jake, to coś nieprawdopodobnego. Obserwowałem z bliska momenty niezwykłe – nagle, w samym środku sceny Jake zupełnie zmieniał tor gry i nagle okazywało się, że to właśnie strzał w dziesiątkę, to właśnie jest dla tej sceny kluczowe
Jean-Marc Vallée o kreacji Naomi Watts. – Dała tej postaci rebelianckiego ducha. Gra przecież samotną matkę z Queens, która sama mając kłopoty, skupia się na problemach nowego przyjaciela. To trudna rola, wymagająca zagłębienia się w sobie, w pokładach najbardziej intymnych, ludzkich. Wymaga także oszczędnych środków aktorskich, Naomi musiała uwodzić, nie uwodząc, pamiętać przy tym, że jest matką nastolatka

Destrukcja (Demolition)

Destrukcja
(Demolition)